بسم الله الرحمن الرحیم

طغی

از سیاق آیات علق چنین به دست می آید که مراد از طغیان تکذیب پیامبر(ص) بوده است .  چنان که درباره ی فرعون هم آمده است : اذهب الی فرعون انه طغی فقل هل لک الی ان تزکی و اهدیک الی ربک فتخشی فأراه الآیه الکبری فکذب و عصی  (نازعات – 17 الی 21)

در خصوص ابوجهل نیز در سوره ی علق آمده است : أرأیت الذی ینهی عبدا اذا صلی ارایت ان کان علی الهدی او امر بالتقوی ارایت ان کذب و تولی (علق – 9 الی 13 )

آیات قرآن نحوه ی طغیان ابوجهل و سران قریش را این چنین بازگومی کند :

کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون اتواصوا به بل هم قوم طاغون فتول عنهم فما انت بملوم (ذاریات – 52 الی 54 )

( این چنین نیست هیچ پیامبری نزد پیشینیان آنها نیامد مگر این که گفتند به او تو ساحر یا مجنون هستی آیا سفارش نکردند به آن بلکه آنها قومی طغیان گر هستند ای پیامبر اسلام از مشرکان مکه روی گردان )

فذکر فما انت بنعمت ربک بکاهن و لا مجنون ام یقولون شاعر نتربص به ریب المنون قل تربصوا فانی معکم من المتربصین ام تأمرهم احلامهم بهذا ام هم قوم طاغون (طور – 29 الی 32)

در سوره قلم نیز که بعد از سوره ی علق نازل شده همین تعبیرات آمده است

فلا تطع المکذبین ( قلم – 8)

از این آیات قرآن دانسته می شود که طغیان مشرکان مکه به یکی از اشکال زیر ظهور پیدا کرده است :

1.    تکذیب

2.    تولی

3.    اتهام

4.    سحر

5.    جنون

6.    کهانت

7.    شاعری

استغنی

غنا به معنای مال داشتن است و لذا در مقابل فقر آمده است

ان یکون غنیا او فقیرا فالله اولی بهما (نساء -135)

( اگر غنی باشد یا فقیر خدا برای آنها سزاوار تر است )

به جهت آنکه فرزند پسر و مال داشتن متناسب بوده به معنای فرزند داشتن هم به کاررفته : ان الذین کفروا لن تغنی عنهم اموالهم و لا اولادهم من الله شیئا ( آل عمران – 10)

در سوره ی قلم در وصف غنای سران مشرک مکه آمده است :

مناع للخیر معتد اثیم عتل بعد ذلک زنیم ان کان ذا مال و بنین اذا تتلی علیه آیاتنا قال اساطیر الاولین سنسمه علی الخرطوم انا بلوناهم کما بلونا اصحب الجنه اذ اقسموا لیصرمنها مصبحین ( قلم – 12 الی 17 )

( باز دارنده ی از مال هستند تجاوزگر گنهکار در شتگوی گنهکار دارای مال و فرزندان هستند وقتی خوانده شود آیات ما می گویند این نوشته ها ی پیشینیان است به بینی هایشان داغ می زنیم و آنها را مجازات خواهیم کرد )

مقصود از اصحاب الجنه باغ دارانی هستند که خداوند باغ هایشان ر انابود کرد و از زبان آنان آمده است : قالوا یا ویلنا انا کنا طاغین ( قلم – 31 )

این آیات طغیان کننده را کسی معرفی کرده است که پسر و مال فراوان داشته است ولی از آن درست استفاده نمی کند و به گناه و بی بند و باری مشغول بوده است و سرکشی می کرده است .

در سوره ی مدثر آمده است : ذرنی و من خلقت وحیدا وجعلت له مالا ممدودا و بنین شهودا و مهدت له تمهیدا ثم یطمع ان ازید کلا انه لایاتنا عنیدا سارهقه صعودا (مدثر – 11 الی 17 )

این آیه در مورد ولید بن مغیره است .